Dichter in Opvelp
Bevrijd
De natuur heeft geen verleden
Het bos het woud
Het licht van elke ochtend
Het breken van de dag neemt
Met de vracht van de nacht
Ook die van het verleden weg
De nieuwe dag weet je wel
De schone lei waarover de spons
Vroeg in de ochtend
En zo komt met dat eerste licht
Bevrijding van de idee
Van het onontbeerlijke zelf
​
​
Deinen I
Waarom groeien niet overal
dezelfde gewassen
Waarom deint de zee op en neer
Met eb en vloed
Tref ik dagelijks de keten van
Bescheiden vragen
Die mij naar buiten toe trekken
Als een kei
In stilstaand water kringen trekkend
Waarom word ik gevangen door
De aanblik van deuren
Met stille en uitheemse kleuren
Waarachter mensen en hun werken
Ik wil zitten op versleten trappen
De rug tegen de Gobertange
En gulzig
De kleurenpracht van het stalraam slokken
Als een ezel die zijn haver zwelgt
Recente gedichten
Deinen II
Hier sta ik eindelijk
Ginds de zware watermassa
De deinende zee
Jij tilt moeiteloos
De zwaarste schepen
In dat betoverende spel
Jij de volle zee het zilte nat
Het bled dat wiegt en weer
En nergens is regelmaat een refrein
Niet één keer zeg jij hetzelfde woord
Ik die hier zit
Straks wanneer de lift stopt op +1
Stap ik de warme wereld in
Een glimp ervan die had ik al
Een keer of twee
Een gloed over mij heen
Nu
Ik die hier zit
Alleen de zoem van de mistralmachine
De geur van open potten plasticverf
Die traag de pijn in ’t hoofd ontwikkelt
Wanneer ik nog de moed vind
Om muren te aanvaarden
Meer zelfs om hen te volgen
Kom ik waarschijnlijk op de plek
Waar vooralsnog ik kiezen kan
Alsof de goden mij hier brachten
En zegden kijk en kies
Ik kijk en tracht te vatten
De poorten naar bevrijding
Ik stap er vijf doorheen en vind
Bij elke poort bevrijding
Ik die hier zit
(2019 – museum m – Pieter Vermeersch)